Wees niet doof voor zorgen over asiel

Asiel en migratie prijkt steevast bovenaan de lijstjes van zaken waar Nederlanders zich grote zorgen om maken. Recent nog in het Prinsjesdagonderzoek: 68 procent van de Nederlanders heeft weinig vertrouwen in de politiek vanwege het asielbeleid. Het is daarmee de belangrijkste reden van het politieke vertrouwensdieptepunt. Op politici rust de dure plicht niet weg te kijken, maar deze zorgen serieus te nemen en aan te pakken. 

Het Reformatorisch Dagblad publiceerde de onderstaande tekst van SGP-Kamerlid Diederik van Dijk op 4 oktober 2025 op haar opiniepagina.

Asielbeleid vanuit christelijk perspectief is een zaak van rechtvaardigheid en barmhartigheid, betoogde ik in het RD van 20 januari jl. Laten we oog hebben voor de mens achter de getallen. Asielzoekers zijn mensen, geschapen naar Gods beeld. God roept ons op hen lief te hebben als onszelf (Leviticus 19:34). Iemand die op de vlucht is voor vervolging, oorlog of geweld heeft een veilige haven nodig.

Snelle bevolkingsgroei
Niet minder moet de politiek oog houden voor de getallen achter de mensen. Nederland heeft een van de hoogste toelatingspercentages van de Europese Unie. Het kabinet-Rutte-4 erkende dat in 2023 in een Kamerbrief: “De substantieel hogere inwilligingspercentages in Nederland sinds 2020, waarmee Nederland uit de pas loopt binnen de EU, geven een indicatie dat er ruimte voor verbetering is in het Nederlandse beleid.” Ook in 2024 zagen we dat driekwart van de ruim 32.000 eerste asielaanvragen werd toegekend. Het aantal nareizigers nam toe naar bijna 12.000. Voor vorig jaar komt het neer op de inwilliging van 44.000 asielaanvragen (Vluchtelingenwerk en Eurostat).

Laten we reëel zijn: geen samenleving heeft het vermogen om jaar in jaar uit grenzeloos asielzoekers en andere migranten op te nemen. De jaarlijkse netto-instroom van migranten bedraagt al jaren op rij meer dan 100.000 personen. Waar we van 16 naar 17 miljoen Nederlanders gingen in vijftien jaar tijd (2000-2015), tikte de teller 18.000.000 aan binnen 8 jaar (2015-2023). De bevolkingsgroei loopt dus dubbel zo snel op, voor het overgrote deel veroorzaakt door migratie. Wegkijken bij deze feiten en cijfers is onverantwoordelijk.

Cynisch verdienmodel
Het huidige asielsysteem pakt onmenselijk uit en moet op de schop. Terwijl veel migranten de oversteek wagen en vervolgens verdrinken, verdienen mensensmokkelaars grof geld. Migranten tasten diep in de buidel voor hun reis; de meest kwetsbaren blijven achter. Door asielaanvragen in partnerlanden buiten de Europese Unie te laten plaatsvinden wordt dit cynische verdienmodel doorbroken. Naast invoering van het EU-migratiepact met versterkte grenscontroles en onmiddellijke beoordeling van aanvragen aan de buitengrens, wil de SGP dat Nederland kartrekker wordt van een migratiekritisch verbond, met onder meer Duitsland en Denemarken. Het bij de tijd brengen van internationale verdragen, zoals het VN-Vluchtelingenverdrag uit 1951, is geen overbodige luxe.

Enkel Europese maatregelen nemen is onvoldoende; ook nationale maatregelen zijn noodzakelijk. Recent is onze motie aangenomen die de juiste beleidskoers uitzet: het migratiesaldo moet zover mogelijk omlaag. Dat vergt, naast beperking van arbeidsmigratie en andere migratiesoorten, aanscherping van onze asielwetgeving. Nederland moet niet onnodig aantrekkelijk zijn, terwijl ons asielbeleid momenteel ruimer is dan dat van de buurlanden. Met de door de SGP gesteunde asielwetten worden onze nareisvoorwaarden in lijn gebracht met ons omringende landen en wordt de druk op het overbelaste asielsysteem verlicht. 

Juist om herbergzaam te kunnen blijven voor echte vluchtelingen, moeten we ‘nee’ zeggen tegen hen die ten onrechte asiel aanvragen. Wie na een zorgvuldige rechtsgang geen recht heeft op verblijf, heeft de wettelijke plicht terug te keren. Als je daar geen consequenties aan verbindt, ondergraaf je het asielbeleid en geef je ongegronde hoop. Daarom is de SGP voorstander van het tegengaan van illegaliteit en het nemen van sancties hiertegen als stok achter de deur. Mensen of organisaties die zich te goeder trouw ontfermen over medemensen mogen daarvan uiteraard niet de dupe worden.

Overlast en geweld
Ons ruime migratiebeleid drukt zwaar op woningmarkt en sociale voorzieningen. Het leidt ook tot integratieproblemen, overlast en soms geweld. Vrouwen en meisjes durven niet meer alleen over straat. Buurtgenoten blijken vatbaar voor giftig antisemitisme of sympathiseren met de jihadistische strijd. Gevoelens van onbehagen en vervreemding nemen toe naarmate de islam een steeds dominantere plek in de publieke ruimte opeist.

Om die reden heeft de SGP een nieuw voorstel gedaan in haar verkiezingsprogramma: maak het mogelijk culturele afstand en religieuze achtergrond mee te laten wegen bij asielaanvragen, om integratieproblemen zoveel mogelijk te voorkomen. Ook voor de asielzoeker zelf is dat beter. Een gevluchte, christelijke arts uit Syrië of Oekraïne staat veel dichter bij onze cultuur dan een salafistische herder uit Sudan. Laat islamitische landen hun verantwoordelijkheid nemen voor het opvangen van moslims uit de landen om hen heen. Waarom herbergen rijke landen als Saudi-Arabië en Qatar nauwelijks vluchtelingen?

Het is de verantwoordelijkheid van politici de zorgen van burgers te voorzien van een eerlijk antwoord. Iedere asielzoeker de deur wijzen is geen antwoord. Op de handen gaan zitten evenmin. Asielbeleid met een warm hart en een koel hoofd, dát is wat Nederland nodig heeft.