Israël voert een niet-gezochte strijd om haar bestaan

De Tweede Kamer debatteerde op woensdag 10 september in commissieverband over de uitkomsten informele Raad Buitenlandse Zaken. Namens het kabinet was demissionair minister Brekelmans afgevaardigd. De bijdrage van SGP-fractievoorzitter Chris Stoffer is hieronder te lezen.

De Israëlische premier Golda Meir heeft ooit gezegd: ‘‘Wij zeggen ‘vrede’ en van de andere kant komt de echo terug: ‘oorlog’.’’

Bij elk debat over Gaza moeten we blijven benoemen hoe we in deze situatie terecht zijn gekomen. Op 7 oktober 2023 vermoorde Hamas 1200 Israëliërs en werden 250 gijzelaars meegenomen naar Gaza. Israël voert sindsdien een niet-gezochte strijd om haar bestaan. Tegen Hamas, Hezbollah, Iran en Syrië. Een legitieme strijd, maar met gruwelijke gevolgen.

De situatie in Gaza is hartverscheurend. Het lijden van onschuldige burgers, de honger, de uitputting. Er moet een einde komen aan die humanitaire ellende. Er is royale hulp nodig voor de burgerbevolking. Israël heeft daarbij een zeer grote verantwoordelijkheid, maar ook Nederland kan daaraan bijdragen.

Een einde aan het lijden van onschuldige burgers is echter onlosmakelijk verbonden aan de onmiddellijke vrijlating van gijzelaars en volledige ontmanteling van Hamas. Nogmaals, als Israeliërs ‘vrede' zeggen, welke echo klinkt er dan uit de monden van de Hamasleiders? Wie het zicht verliest op het moorddadige karakter van deze terroristische organisatie, dreigt de verkeerde keuzes te maken.

Een verkeerde keuze is bijvoorbeeld het eenzijdig erkennen van een Palestijnse staat, zoals sommige partijen willen. Dit houdt Hamas langer in het zadel en brengt vrede geen millimeter dichterbij.

Een verkeerde keuze is het om wél internationale druk uit te oefenen op Israël, maar Hamas intussen met fluwelen handschoentjes aan te pakken. In augustus vroeg de Kamer via de motie van Diederik van Dijk om maximale druk te zetten op landen die bescherming of bijstand bieden aan de leiders en het netwerk van Hamas.

• Hoe geeft de minister hier concreet uitvoering aan? Ik lees hierover helemaal niets in zijn brief.

Een verkeerde keuze is het ook om aan te koersen op een nationale boycot voor producten uit Judea en Samaria.

• De SGP vraagt het kabinet met klem: ga dit pad niet op.

Initiatieven van onderop, en met name Palestijnen die voor Israëlische bedrijven werken, zullen hiervan de dupe worden. Een Palestijnse manager van een plasticfabriek zei: "We are not making plastic, we are making peace." Een boycot van producten uit de Westelijke Jordaanoever kan zomaar de opmaat zijn naar een totale boycot van Israël.

Op grond van artikel 3, lid 1, onder e en artikel 207 van het Werkingsverdrag van de EU mogen lidstaten niet zélf handelsbeperkingen opleggen. Een Nederlandse boycot zou dus in strijd zijn met Europees recht.

• Deelt het kabinet deze conclusie?
• En welke actie onderneemt het kabinet tegen Nederlandse organisaties die op eigen houtje boycots invoeren, zoals een zorginstelling die Israëlische medicijnen weigert voor te schrijven waardoor de gezondheid in gevaar kan komen?

De SGP steunt de kabinetsinzet als het gaat om de medische evacuaties vanuit Gaza. Goed dat extra geld komt om ernstig zieke patiënten hulp te bieden. De SGP steunt de inzet van het kabinet dat medische zorg in de regio plaatsvindt. Israël werkt overigens vrijwel altijd mee aan evacuatie. Landen in de regio, zoals Egypte, doen al het nodige, maar ik lees in de kabinetsbrief dat hun medische capaciteit onder druk staat. De problematiek verschilt daarbij per land. In Jordanië is de financiering bijvoorbeeld het probleem, in Qatar is simpelweg gebrek aan medische expertise.

• Hoe kunnen landen in de regio elkaar beter ondersteunen?
• En hoe gaat Nederland concreet bijdragen aan versterking van ziekenhuiszorg in de regio? De SGP wil hierover snel meer duidelijkheid.
• Kan bijvoorbeeld de behandelcapaciteit van het Palestijnse Augusta Victoria Hospital op de Westbank worden benut?