SGP verbijsterd over uitspraken euthanasiearts

Persbericht

SGP verbijsterd over oproep euthanasiearts

Kinderen moeten ‘geholpen’ worden om hun dementerende ouder eraan te herinneren dat ze niet moeten vergeten dat ze dood willen. Dat stelt een arts van de Levenseindekliniek in een uitzending van EenVandaag. De SGP is verbijsterd door de uitspraken van de arts en wil opheldering van minister Schippers.

Kees van der Staaij: “Als artsen kinderen gaan begeleiden om een zieke ouder te houden aan een eerder opgeschreven doodswens, wordt een fundamentele grens overschreden. Het komt vaak voor dat iemands persoonlijkheid als gevolg van een ziekte verandert, zodat hij of zij geen euthanasie meer wenst. Met de stellingname van de arts komt er druk van derden in het proces, en dat is heel gevaarlijk.”

Schriftelijke vragen van het lid Van der Staaij (SGP) aan de minister van VWS over de uitzending van EenVandaag over euthanasie bij demente mensen

1. Heeft u kennis genomen van de uitzending van Een Vandaag over euthanasie bij demente mensen?
2. Welke lessen trekt u uit de uitzending omtrent de betekenis en de wenselijkheid van eerder ondertekende schriftelijke wilsverklaringen, gelet op het feit dat iemands persoonlijkheid als gevolg van een ziekte zodanig kan veranderen dat hij of zij, als het moment dat de beschreven situatie zich voordoet, geen euthanasie meer wenst? Pleit dat gegeven er niet voor om veel terughoudender te zijn met het verbinden van conclusies aan een schriftelijke wilsverklaring?
3. Wat vindt u ervan dat de aan het woord zijnde arts van de Levenseindekliniek zegt dat kinderen van demente mensen hun zieke ouder er desnoods toe moeten oproepen om daadwerkelijk over te gaan tot euthanasie, voordat ze vergeten zijn dat ze ooit hebben opgeschreven dat ze dood willen?
4. Wat vindt u ervan dat kinderen volgens de aan het woord zijnde arts van de Levenseindekliniek ‘geholpen’ moeten worden bij het oproepen van een demente ouder om over te gaan tot euthanasie? Zou het ten uitvoer brengen daarvan volgens u strafbaar zijn?
5. Bent u het met mij eens dat de arts van de Levenseindekliniek met de voorgaande uitspraken grenzen overschrijdt, aangezien hiermee niet meer het in de euthanasiewet vastgelegde beginsel van de eigen keuze van het individu centraal staat, maar de begeleiding van een arts van omstanders om iemand te houden aan een eerder opgestelde schriftelijke wilsverklaring? Welke consequenties verbindt u hieraan?