Vrijheid van meningsuiting

Vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Daar kom je het best achter, als je het niet (meer) hebt en je vanwege je opvatting of overtuiging achter de tralies belandt - of nog erger.

De vrijheid van meningsuiting is niet absoluut. In de Grondwet en andere wetten worden er grenzen aan gesteld. Zo zijn beledigen en lasteren verboden, net als majesteitsschennis, opruiing of het zaaien van haat.
Rechters laten op dit punt erg veel passeren. Vaak betreft het uitingen die niets meer met een mening te maken hebben, maar meer met provocaties, scheldpartijen, of pure porno.
Belangrijk is te beseffen de (grens van de) vrijheid van meningsuiting niet alleen een zaak is van recht, maar ook van ‘wijs beleid’. De SGP houdt het op: …al wat waarachtig is, al wat eerlijk is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat wel luidt (…), bedenk en zeg dat.” Als we dát doen, is er al veel gewonnen.

De vrijheid van meningsuiting mag niet uitlokken tot kwetsen of schofferen van mensen. Uitingen als antisemitisme, racisme en ontkenning van volkerenmoord worden streng bestraft.

• Vrijheid van meningsuiting is geen recht op kwetsen en daarom nooit onbegrensd. Naast bestaande inperkingen voor bijvoorbeeld smaad of opruiing, dient ook de lastering van Gods Naam weer strafbaar te worden.
• Het verbod op majesteitsschennis blijft behouden. Vanwege de bijzondere positie van het staatshoofd is een afzonderlijke strafbaarstelling gerechtvaardigd. De hierover bestaande wettelijke regelingen moeten behouden blijven.