Partijrede 2016

Partijgenoten,

“Ja, dit is een christelijk land en we zijn er trots op.” Van wie denkt u, dat deze woorden zijn? Nee, het was niet Groen van Prinsterer, ds. Kersten of ds. Zandt. Het is een uitspraak van nog maar een paar weken geleden. Het was de Engelse premier Cameron die dit zei in zijn paasboodschap.

Kerken brengen ook anno 2016 een boodschap van hoop, zo zei hij. Kijk naar de actieve inzet van christenen voor zieken, gevangenen, daklozen. “Ja, dit is een christelijk land en we zijn er trots op.” En hij verbond er ook een opdracht aan: De plicht om bijzonder betrokken te zijn op vervolgde christenen wereldwijd.

Misschien denkt u: “dat klinkt wel mooi, maar vergis je niet. De kerkverlating in Engeland is ongelooflijk groot. Bijbelgetrouwe christenen hebben het daar vaak helemaal niet makkelijk.” Dat is waar.

Maar toch, stel je eens voor dat Minister-President Rutte zo’n paasboodschap zou uitspreken. “Ja, Nederland is een christelijk land en we zijn er trots op.” Een storm van verontwaardiging zou opsteken. De premier zou onmiddellijk naar de Kamer worden geroepen. Minister-President, Dit klopt niet! Heeft u dan pas het rapport ‘God in Nederland’ niet gelezen? “Tweederde van de Nederlanders behoort helemaal niet tot een kerk.” Nederland is geen christelijk land meer. En bovendien: zulke godsdienstige uitspraken geven geen pas. U zondigt tegen de scheiding van kerk en staat. Onbestaanbaar! Dit strijdt ernstig met het gelijkheidsbeginsel. Het is een slag in het gezicht van atheïsten en moslims. Hoe haalt u het in hoofd om zo’n bevoorrechte positie voor het christendom te claimen.”

Dit soort clichés slikken velen voor zoete koek. Maar er is veel, heel veel op af te dingen.

Natuurlijk, de cijfers van ontkerstening en kerkverlating in ons land liegen er niet om. Die zijn aangrijpend en verdrietig. We maken ons niet groter dan we zijn Als christenen zijn we in ons land een minderheid.

Is Nederland nog een christelijk land? Was Nederland een christelijk land? Wanneer kan je daar eigenlijk van spreken? Ik heb geen behoefte daarover een woordenstrijd aan te gaan. Maar een ding weet ik wel. Ons land is ontstaan in de strijd tegen tirannie, na een worsteling van bloed, zweet en tranen, om God naar Zijn Woord te dienen. Ons volkslied getuigt daarvan, onze eedsformules, onze feestdagen. Nederland is eeuwenlang gestempeld door het christendom, door het Oude en door het Nieuwe Testament. De kerken en kathedralen in bijna elke plaats van ons land herinneren ons daaraan. “Het christendom heeft onze wetgeving en ons bestuur, onze samenleving en onze zeden doortrokken.” Dat zijn woorden van de liberaal Thorbecke.

Christelijke moraal over huwelijk en gezin, over seksualiteit, over omzien naar elkaar, heeft eeuwenlang zijn invloed laten gelden. Het is echt nog niet zo lang geleden dat de PvdA zich positief uitsprak over de fundamentele waarde van huwelijke en gezin, en dat ook zij vond dat het belastingstelsel op bescherming van het gezin moet zijn gericht. Dat was niet in de Middeleeuwen, maar in de moderne tijd. Het is echt nog niet zo lang geleden dat in het VVD-beginselprogramma te lezen was dat de partij er diep van overtuigd is dat de grondslagen van de Nederlandse beschaving wortelen in het christendom.

Hoe is het nu? Terwijl de wereld in brand staat, komt D66 met de ene schrapwet na de andere om de politieke sfeer te zuiveren van alle christelijke invloeden. Afbraakpolitiek, noem ik dat. Politiek vandalisme.
Weg met het verbod op smalende godslastering
Weg met de gratie Gods in de aankondiging van wetten
Weg met de Zondagswet

Het is juridische nonsens om te stellen dat de scheiding van kerk en staat of het gelijkheidsbeginsel geen andere weg openlaat. Dat heeft niets met zuiver staatsrecht te maken, maar alles met platte seculiere politiek met een sterke ideologische lading. Daar is niets neutraals aan.

De cruciale vraag die nu voorligt is deze: Schámen we ons voor die christelijke waarden waar Nederland mee groot geworden is? Zien we het als een steen des aanstoots die we willen weghakken?

Of zijn we er dánkbaar voor, en doen we er ook nu nog onze winst mee? Zien we die waarden als het fundament waarop we staan, als onmisbaar voor onze samenleving? Beseffen we dat godsdienst de ziel van een cultuur uitmaakt, zoals de ons in november jongstleden ontvallen senator Holdijk eens zei, en er een gevaarlijk vacuüm ontstaat als onze cultuur zich losmaakt van de God van de Bijbel?

Christenen uit Irak en Syrië, die naar Nederland vluchten, denken dat ons land een christelijk land is. Zij kijken er raar van op als ze te horen krijgen: “Nee hoor, Nederland is helemaal geen christelijk land…”

Als SGP nemen we het overtuigd op voor behoud van christelijke waarden, symbolen en vrijheden. Als ik de politicus Alexander Pechtold hiervan niet kan overtuigen, dan spreek ik de kunsthistoricus en veilingmeester aan: U weet toch dat oud heel vaak niet betekent “uit de tijd”, maar juist van bijzondere waarde en betekenis? U weet toch dat slopers van monumenten later soms spijt kregen als haren op hun hoofd? Stop dan met slopen en schrappen!

Mijn oproep aan partijen als de PvdA en VVD is: houdt de rug recht, laat u niet op sleeptouw nemen.

Beste mensen,

Hebben we een nostalgisch verlangen naar vroeger?
Is ons doel het krampachtig vasthouden van oude vormen?
Nee.
Het is een diep verlangen om vanuit christelijke waarden het goede voor ons land te zoeken. Dienstbaar tot gerechtigheid.

De Babylonische Koning Belsazar zag ooit een teken aan de wand. Daniel legde hem het handschrift uit en sprak indringende woorden.
Belsazar, bent u vergeten dat uw voorvader Nebukadnezar moest belijden dat God de Allerhoogste is.
Belsazar, beseft u niet dat uw levensadem van God komt?
Belsazar, u hebt God de Heere Die regeert, de eer niet gegeven.
Dat zei Daniel eenmaal tegen een heidense koning. Er staat geschreven! Er is geschied! Schrift en Historie komen hier bij elkaar. Een aansporing en een waarschuwing voor het Nederland van nu. De levende God, die ook onze geschiedenis schreef, zegt: Keer terug tot Mij! Die oproep geldt voor ons persoonlijk én voor ons land.

Ook als minderheid in een land waar velen niet geloven, in een land waarin de islam zich grootmaakt, wil de SGP vrijmoedig en constructief christelijke politiek bedrijven. Dan duiken we niet angstvallig weg.

Nee, dan vouwen wij onze handen en bidden tot de Heere Dan vragen wij of Hij in onze zwakheid Zijn kracht volbrengen wil.

Bid en werk! Meerderheid of minderheid: de SGP gelooft dat christelijke waarden ook hier en nu ons welzijn dienen. Daarom blijven wij daar actief en creatief op inzetten.

Vorig jaar kwamen wij met de campagne voor liefde en trouw. Het was goed om te merken dat die campagne harten raakte. Dit jaar geven wij bijzondere aandacht aan de bescherming van kwetsbaar leven. Abortus is afschuwelijk normaal geworden. Dat is een groot kwaad. “Gij zult niet doden” beschermt ook het ongeboren kind. Ieder mensenleven is kostbaar en waardevol. Daarom zetten wij ons in voor meer bescherming van ongeboren leven, voor betere hulp voor ongewenst zwangere vrouwen, voor meer inzet op alternatieven voor een abortus. Het is verrassend dat onderzoek laat zien dat jongeren aanmerkelijk kritischer over abortus zijn dan de oudere generatie. Dat geeft hoop voor de toekomst.

De overtuiging dat ieder mens meetelt, zet ons ook aan tot omzien naar elkaar. Partijbreed is het jaarthema Samenleven is een werkwoord. Wij hebben elkaar nodig om dat waar te maken: kerk, samenleving, politiek. Van de doorgeschoten verzorgingsstaat moeten we niet op weg naar de zoek-het-zelf-maar-uit-maatschappij, maar naar een krachtige verbonden samenleving. Het is hartverwarmend hoeveel initiatieven er ook in ons land zijn voor mensen die een steun in de rug goed kunnen gebruiken: voor gevangenen, vluchtelingen, voor dak- en thuislozen. De politiek kan met weinig geld bijdragen aan goede coördinatie en scholing van vrijwilligers. Daar maken wij ons graag sterk voor.

Het waarderen van ‘omzien naar elkaar’ zit nog bepaald niet in de haarvaten van ons belastingstelsel. Alle kaarten worden gezet op betaald werk. Het Kabinet ziet werk als haarlemmerolie voor nagenoeg alle problemen. Veel geld is gepompt in een belastingherziening. De kloof in belastingdruk tussen eenverdiener en tweeverdiener nam alleen maar toe. Daarom hebben wij met overtuiging tegen het belastingplan gestemd. Onze constructieve houding is bekend, maar blijft binnen heldere grenzen. Het moet wel geloofwaardig blijven. Elbert Dijkgraaf heeft zich vastgebeten in de kwestie eenverdieners. En zo werd afgelopen najaar tot veler verrassing de eenverdiener het cruciale thema in het belastingdebat in Tweede en Eerste Kamer. Dat is winst en een belofte voor de toekomst.

Rond het Binnenhof werpen de Tweede Kamerverkiezingen, die gepland staan voor maart volgend jaar, de schaduwen vooruit. Oplopende verkiezingskoorts haalt niet altijd het beste boven. Profilering wint het gemakkelijk van samenbinding. Toch is die eensgezindheid wel nodig om belangrijke uitdagingen het hoofd te bieden. Ik denk aan de vluchtelingencrisis en aan de dreiging van het terrorisme.

In het vluchtelingendebat hecht de SGP eraan het hoofd én hart te laten spreken. Oog voor de nood om ons heen, oog voor de draagkracht van onze samenleving. Tot de joods-christelijke waarden, die Nederland hebben gestempeld, hoort zeker ook oog voor de vluchtelingen. Dat begint bij meer en betere opvang in de regio. Bij de gastvrijheid die ook vluchtelingen in ons land wordt geboden, past tegelijkertijd ook beduchtheid voor een Arabisch-islamitisch leefpatroon dat botst met onze cultuur. Dat moet eerlijk onder ogen worden gezien.

Er is veel ongerustheid over terrorisme, angst voor jihadistische aanslagen. Parijs, Brussel, het kwaad van de radicale islam komt dichterbij. Het brengt niets dan onheil, dood en verderf.  Dat kwaad moet hier én wereldwijd zonder pardon bestreden worden. Wij leven mee met de getroffen families in Pakistan, die op eerste Paasdag getroffen werden door een gerichte aanslag op christenen. Ieder mens in nood is onze medemens. We hebben evenwel een bijzondere verantwoordelijkheid voor onze geloofsgenoten die in zoveel islamitische landen een zwaar leven hebben en zo weinig steun vanuit hun omgeving krijgen.

Een alerte aanpak van terrorisme vraagt versterking van ons veiligheidsapparaat. Veiligheid en Defensie zijn kerntaken van de overheid. Extra geld daarvoor is in de komende periode voor de SGP topprioriteit. Defensie loopt al jaren op het tandvlees. De politie moet het met te weinig mensen doen. Daarom moet er wat de SGP betreft al dit lopende jaar extra geld worden geïnvesteerd in de krijgsmacht, in politiemensen en in de veiligheidsdiensten. De SGP is de partij die daarvoor ook al aan het begin van deze kabinetsperiode voor pleitte. Toen stonden we nog vrijwel alleen. Gelukkig is er nu eindelijk meer bijval.

Partijgenoten,
We leven in roerige en spannende tijden. De onrust maar ook de onvrede onder burgers, bedrijven en organisaties is soms groot. Zeker, de verwachtingen van de politiek zijn soms te hoog gespannen. IJzer kun je niet met handen breken. De opdracht is niettemin wel om steeds goed oog hebben voor ongerustheid en onvrede.

Ik noem de onvrede in zorg en onderwijs over regel- en controledruk en administratieve lasten. Het is voor mensen die met hart en ziel in het onderwijs werken heel goed nieuws dat een wetsvoorstel over de onderwijsinspectie, waarvoor Roelof Bisschop het initiatief heeft genomen, het staatsblad heeft gehaald. Als die wet goed wordt nageleefd, betekent dat meer ruimte voor de scholen, en duidelijker kaders voor inspectie. Dat is een goede zaak: niet controle op controle stapelen, maar ruimte bieden voor de vakmensen.

Rond het vorige week gehouden referendum over Oekraïne kwam veel onvrede en wantrouwen boven tegenover Europa. De SGP deelt die zorgen en wil dat daaraan recht wordt gedaan. Minder Europa, meer Nederland, dat is de richting die wij uit willen. Er ligt een SGP-wet om macht minder makkelijk aan Brussel weg te geven. Bij een uitbreiding van de EU in taken of met nieuwe landen is wat ons betreft een 2/3 Kamermeerderheid nodig in plaats van een gewone meerderheid. Onze wet heeft het in de Tweede Kamer gehaald, maar wacht nu op behandeling in de Eerste Kamer. CDA en VVD stellen zich daartegen kritisch op, zij zijn bang dat Europa op slot komt te zitten. Het is te hopen dat die vrees het niet gaat winnen van de noodzaak voor faire spelregels en recht doen aan de onvrede van de burger.

Begrijpelijke onvrede merken wij ook op bij boeren en tuinders. Zij zitten al lang in de hoek waar de klappen vallen. Onze melkveehouders, onze fruittelers en boomkwekers dragen bij aan veilig voedsel, een florerende natuur en een goede verzorging van hun dieren. Zonder hen mist Nederland miljarden euro’s aan inkomsten.

De gezonde bedrijfsvoering staat onder druk. Neem de varkenshouderij. Voor hetzelfde varken krijgt de boer nu evenveel als tien jaar geleden. De regelgeving stapelt zich echter op. De kosten zijn enorm toegenomen. Om de eindjes aan elkaar te knopen, moeten grotere stallen gebouwd worden. Waar is het geld voor investeringen in betere hokken, minder uitstoot van fijn stof en zonnepanelen op het dak? De sector zit in een negatieve spiraal. De landbouw verdient steun. De SGP zet zich daar graag voor in. Wij willen een duurzame landbouw met goede aandacht voor dierenwelzijn. Maar daar hoort wel een fatsoenlijke prijs bij. Veel te vaak wordt nieuw beleid gevoerd over de rug van de boeren. Wij zeggen: regel die prijs dan ook en stop de valse concurrentie uit landen waar niet dezelfde eisen gelden, met kippen uit Brazilië waar geen oog is voor dierenwelzijn. En stop de overmacht van supermarktketens die prijzen laag houden.

Het kabinet laat de landbouw te vaak links liggen. Dat moet anders. Regelgeving moet beter aansluiten op de praktijk. Stimuleer innovatie, stimuleer samenwerking. En stop met stapelen van nieuw beleid. De SGP wil dat het kabinet zich daarom inzet voor een landbouwakkoord. Dat betekent concreet afspraken tussen ministerie, Brussel, landbouworganisaties, ketenpartijen, maatschappelijke organisaties en andere betrokken partijen over de marsroute naar de toekomst en wat daarbij van de verschillende partijen verwacht mag worden. Dan ligt beleid tenminste voor meer dan vijf jaar vast. Boeren zijn dan niet de dupe van grillig beleid en een overheid die met de rechterhand geeft en met de linkerhand weer neemt. Een beetje meer boerenverstand zou Den Haag niet misstaan.

Beste mensen,

De ontwikkelingen gaan snel.
De vraagstukken zijn serieus.
De verantwoordelijkheden zijn groot.

Hoe zullen we daar aan recht doen in een samenleving die niet alleen afrekent met het “Er staat geschreven”, maar ook geen boodschap heeft aan het “er is geschied”? Het gebrek aan historisch besef maakt veel meningsvorming wispelturig en kortademig. Zelfs het Wilhelmus moet het ontgelden, omdat de Tachtigjarige Oorlog zo lang geleden is. Maar, zoals de historicus en journalist Willem Bouwman fijnzinnig opmerkte: Toen het Wilhelmus in 1932 tot Volkslied werd gekozen, was de Tachtigjarige Oorlog ook al 284 jaar  voorbij. Het gaat er niet om of het lang geleden is, maar of we een boodschap aan onze geschiedenis hebben.

Ik sluit af met de woorden van Groen van Prinsterer uit zijn “Ongeloof en revolutie.

” Ik eindig met de verklaring dat ik, tegen alle menselijke wijsheid, bij het gevoel van eigen zwakheid, twee woorden tot leus heb: Er staat geschreven! en Er is geschied! Een fundament tegen elk grof geschut, een wortel tegen iedere wervelwind van ongeloof bestand. De Historie, die ook het vlammend schrift van de heilige God is, de Heilige Schrift, die ook de historische schrift is, die getuigt van de onoverwinnelijke Leeuw uit Juda’s stam. Historie en Heilige Schrift wijzen op Hem, Die met de glans van Zijn volmaaktheden, zich ook op Nederlandse bodem heeft geopenbaard. (--) Laat ons met het oog op Hem die wijsheid en kracht geeft, op de uitgestrektheid van zijn weldaden acht geven, en op de omvang van onze verantwoordelijkheid bedacht zijn.”