Fosfaatrechten

Op 2 juli 2015 kondigde toenmalig staatssecretaris Dijksma aan dat een fosfaatrechtensysteem ingevoerd zou worden voor de melkveehouderij in verband met dreigende overschrijding van het fosfaatplafond, een met Brussel overeengekomen plafond voor de mestproductie. In 2018 is het stelsel uiteindlijk van kracht geworden, gecombineerd met een korting van 8,3% voor niet grondgebonden bedrijven.

De SGP heeft zich verzet tegen de wijze waarop de fosfaatrechten zijn ingevoerd:

• Het gaat uiteindelijk om verbetering van de waterkwaliteit. Daar doet een fosfaatrechtensysteem niets aan.
• Er wordt geen rekening gehouden met het feit dat mest zodanig verwerkt wordt dat fosfaatrijke korrels geëxporteerd worden naar landen, onder meer in Oost-Europa, die kampen met fosfaattekorten.
• Veel knelgevallen die door de invoering van fosfaatrechten met een nieuwe, duurzame, maar lege of halflege stal en onomkeerbare financiële verplichtingen zitten, worden in de steek gelaten.

De SGP wil voor de korte termijn:

• Meer fosfaatruimte voor de melkveehouderij. Dat kan bijvoorbeeld door een tijdelijke uitwisseling van rechten met de varkenshouderij. Ook is er bij andere sector de afgelopen 15 jaar sprake geweest van een daling van de mestproductie. Deze ruimte kan benut worden om knelgevallen tegemoet te komen en de generieke korting te verlagen.
• Ook pleit de SGP voor de mogelijkheid om melkveehouders meer af te rekenen op de daadwerkelijke fosfaatproductie in plaats van de forfaitaire productie.

De SGP wil voor de langere termijn:

• groeibegrenzing via grondgebondenheidseisen in plaats van fosfaatrechten
• verbetering van de waterkwaliteit via gebiedsgericht beleid, gebaseerd op metingen, waarbij goed management van de melkveehouder beloond wordt
• fosfaatexport naar fosfaatarme landen niet meetellen voor het fosfaatplafond